لنین، روزا لوگزامبورک دو چهرۀ تابناک کمپ پرولتاریا و انقلاب کمونیستی!

روزا لوگزامبورک برغم وجود برخی اختلافات نظری با لنین، از جمله بر سر مسئله ملی و حق تعیین سرنوشت که بحق با لنین مخالف بود. اما در زمینه اینکه هیچ عمل انقلابی بدون تئوری انقلابی میسر نیست با لنین قویاً توافق داشت. نمونه بارز آنرا میتوان در توافق و موضع گیری بر سر جنگ جهانی امپریالیستی مشاهده کرد روزا به معنی اخص کلمه یک انترناسیونالیست انقلابی بود.

جنگ جهانی اول ، نقطه عطفی برای سرمایه داری بود. بروز جنگ در سال 1914 نقطۀ عطف تعیین کننده ای هم در تاریخ سرمایه داری و هم در تاریخ جنبش کارگری بوجود آورد. جنگ دورۀ جدیدی را در رشد سرمایه داری نشانه گذاری کرده و موجب ایجاد دلتائی در درون جنبش کارگری شد. در یک طرف آنهائی قرار داشتند که تحت عنوان دفاع از میهن و جنگ امپریالیستی حمایت کرده، و کارگران را به کشتن یکدیگر ترغیب میکردند. و در طرف دیگر انقلابیون؛ مرکب از بلشویکها به رهبری لنین، رزوا لوگزامبورک و حامیان او در دیگر کشورها، رادیکالهای چپ در برمن، تریبونیستهای هلندی و غیره. آنها در زیمبروالد و کینهال گرد آمدند و اعلام نمودند که جنگ بمعنای فرا رسیدن عصر جنگ و یا انقلاب میباشد و مبارزه انترناسیونالیستی طبقه کارگر علیه جنگ تنها گزینۀ ممکن علیه وحشی گری کاپیتالیسم است. بلشویکها، در بین انقلابیون گرد آمده در این کنفرانسها، به واضح ترین شکلی پیرامون جنگ به یک نظریه واحد دست یافتند. با همراهی رادیکالهای چپ، شعار جنگ امپریالیستی را به جنگ داخلی تبدیل کنید به پیش برده شد. حزب کمونیست آلمان ( KAPD ) ، چپ در بخش آلمانی انترناسیونال سوم رو به انحطاط در اوایل قرن بیستم، سازمان سیاسی بود که به روشنترین وجهی، در زمان اولین اوجگیری انقلابی، از نتایج سیاسی حاصل از دورۀ جدید تاریخ کاپیتالیسم دفاع کرد. بدین معنی که سقوط تاریخی سرمایه داری نه به مفهوم پایان رشد نیروهای تولیدی بلکه بدین معناست که رشد در زمان انحطاط سیستم به شیوه ای بسیار مخربتر صورت میگیرد. اما مهمتر از تحلیل های اقتصادی کمونیستهای چپ، موضع گیری آنها در قبال این مسئله بود که پرولتاریا بایستی شیوه های گذشته مبارزۀ جنبش کارگری را رها سازد؛ برش از رفرمیسم، اتحادیه های صنفی، پارلمانتاریسم، نفی همکاری با طبقات دیگر در جهت حفظ استقلال طبقاتی پرولتاریا در مبارزه اش علیه کاپیتالیسم.