تشدید تخاصمات دیپلماتیک امپریالیستی میان گرگها و تحریم های جدید ترامپ علیه "سپاه پاسداران" و ...

قربانیان اصلی تحریم چه کسانی هستند؟ مسلماً با اجرای هر نوع تحریم اقتصادی اولین قربانیان آن توده های کارگران و تهیدستان خواهند بود. تحریم اقتصادی بکارگیری یک روش کاملاً غیر انسانی و جنایتکارانه است که در آن مایجتاج اولیه میلونها انسان توسط طبقات حاکم استثمارگر به گروگان گرفته میشود. در شرایطی که جامعه از درون با یک هرج و مرج اجتماعی- اقتصادی دست به گریبان است. نظیر، بیکاری و دهها مصائب دیگر، تحریم و یا تهدید نظامی اوضاع را برای توده های استثمار شونده وخیم تر خواهد کرد.

فرضیه تحریم کنندگان و مجریان آن بر پایه چه توجیۀ سیاسی قرار دارد؟ نظرات تحریم کنندگان بر این پایه استوار است که با بکارگیری یک رشته تحریم های اقتصادی و سیاسی، میتوان دولتهای خاطی را که در درون جناح بندی های خود بلوکات سرمایه داری امپریالیستی قرار دارند مورد تنبیه قرار داد. به باور آنان پیامدهای تحریم اقتصادی میتواند موقیعت و ساختارهای دولت مورد نظر را متزلزل و بی ثبات سازد. با تحت فشار قرار گرفتن توده های مردم از طریق اعمال تحریم در جامعه اعتراضات اجتماعی علیه وضعیت موجود آغاز خواهد شد. و سرانجام دولت رقیب و متخاصم را وادار به عقب نشینی کرده و سیاست های مورد نظر را به یکدیگر دیکته خواهند کرد.

وقایع اخیر به ما نشان داده است که تحریم اقتصادی پایان کار نیست. کشورهای عراق و یوگسلاوی سابق گواه تاریخی این مدعا هستند. تراژدی کشور عراق در برابر دیدگان همه جهانیان قرار دارد. در دورانی که عراق تحت حاکمیت رژیم ارتجاعی سرمایه داری حزب بعث به رهبری صدام حسین قرار داشت، رقبای گانگستر و امپریالیست وی به بهانه از بین بردن تسلیحات اتمی و بیولوژیکی، تحت عنوان دفاع از " حقوق بشر" بمدت ١٠ سال مردم ستمدیده عراق را در محاصره اقتصادی قرار دادند. در اثر این تحریم ها و محاصره اقتصادی صدها هزار تن از مردم اعم از کودکان، زنان و کارگران جان باختند. این فاجعه ضد انسانی در حالی صورت میگرفت که حکام بورژوازی در عراق تا چندی پیش یکی از متحدین وفادار امپریالیستها بودند. اما بنابر حکم منافع طبقانی و کثیف سیستم سرمایه داری امپریالیستی که از قوانین مافیا پیروی میکند، بسان باندهای مافیایی صدام حسین را بعنوان یک رقیب در بلوک امپریالیستی و مزاحم در منطقه از سر راه خود برداشتند. متعاقب آن به عراق حمله نظامی صورت گرفت و در اثر بمبارانهای وحشیانه کلیه زیر ساخت های جامعه عراق بکلی ویران شد به گونه ای که سالها زمان خواهد برد تا جامعه عراق به یک وضعیت متعارف باز گردد.

نزاع امپریالیستی  بر سر نام گذاری خلیج ایجاد شکاف و انحراف در مبارزه طبقاتی است!

سیاست های امپریالیستی جهت توسعه و گسترش حوزه  نفوذ و استثمار کاپیتالیستی اشکال متفاوتی دارد. یکی از اشکال کلاسیک و دائمی آن، تبلیغ و ترویج افکار پوسیده و نژادپرستانه در میان ملل کشورهای مختلف بخصوص در کشورهای سرمایه داری پیرامونی است. این کشورها بدلیل موقعیت جغرافیایی، فرهنگی و سیاسی- اجتماعی، دارای ظرفیت های لازم سرمایه گذاری برای اهداف استثمارگرانه بورژوازی میباشند.
 پس از فروپاشی بلوک شرق و پایان جنگ سرد ما شاهد عروج مجدد جنبش های ارتجاعی ناسیونالیستی، مذهبی ... هستیم، دوره ای که در آن نسل کشی و جنگهای امپریالیستی تداوم دارد.

چند سطر در باره وقایع اخیر در شمال عراق ( کردستان )

رهبران ناسیونالیسم، بویژه رهبران کرد، همواره مجیزگوی قدرت و طبقات حاکم بوده اند. آنها پیوسته استثمارشوندگان را گوشت دم توپ سیاست های فوق ارتجاعی خود نموده و در شرایط بحرانی ستمدیدگان را به حال خود رها میکنند. در همان حال شروع به بند و بست با قدرتهای فاسد کرده و مردم ستم دیده را با سهیم شدن در اریکه قدرت سیاسی تاخت میزنند. احزاب عشیرتی  و ناسیونالیست توده های متوهم  به خود را دو دستی تقدیم قصابان کاپیتالیست اسلامی حاکم بر عراق و ایران کردند تا به مطامع کثیف و ارتجاعی خود نائل آیند. این است ماحصل کارکرد و دل بستن به ناسیونالیسم در عصر گندیدگی و اضمحلال امپریالیسم.