سرمایه داری دولتی، استالینیسم،  با سوسیالیسم متراف نیست!

اکنون گرد و خاک و حجم تبلیغاتی سنگین ناشی از مرگ فیدل کاسترو تا حدودی فروکش کرده است. رسانه های سلطه ایدئولوژیکی حاکم و ژورنالیسم نوکرمآب و اخته اش برای تهیج و داغ کردن احساسات در این چند  روزه سنگ تمام گذاشتند. آنها با حجم سنگینی از پراکندن دروغ های موجود در زرادخانه های ژورنالیسم سفُله منتسب به بنگاههای امپریالیستی، تا توانستند در باره کاسترو مدیحه سرائی کردند، او و میراث بر جای مانده اش را " سوسیالیسم" و قهرمان ملی نامیدند.

در شهر میامی در امریکا، شهروندان کوبائی تبار بمحض شنیدن خبرمرگ فیدل کاسترو، با رقص و هلهله، شادی به خیابان ها آمدند، همزمان مبلغین و سخنگویان و مدافعین سرمایه و امپریالیسم با چاپلوسی و دریوزگی تمام، تلاش کرده تا ضمن بر شمردن سجایای کاسترو او را بانی " سوسیالیسم " در کوبا قلمداد کنند. چه آنها که در میامی به خیابان آمدند و چه دولت های کوچک و بزرگ امپریالیستی که به عزاداری پرداختند در یک امر اتفاق نظر و اشتراک دارند. آنهم بزک کردن یک دولت سرمایه داری از نوع دولتی آن بنام " سوسیالیسم " و تداوم جنگ سردی علیه کمونیزم انقلابی مارکس بود. اما در این راستا کم نبودند کسانی که با پخش اراجیف از بلندگوهای ایدئولوژیک رسانه های سلطه، گُل از گلشان شکُفت. مدافعین " سوسیالیسم " ( اردوگاهی) واقعاً موجود، که از سر وهن و استیصال بخاطر از دست رفتن قبله حاجاتشان تب کرده بودند، حال با کبرو غرور به ما خواهند گفت ببیند، ما راست می گفتیم: استالینیسم و سرمایه داری همان" سوسیالیسم " است.!  آنها عامدانه دروغ میگویند تا سوسیالیسم انقلابی مارکس را در کنار استالینیسم و گولاگ وسرکوب قرار داده و استالینیسم را مترداف با کمونیزم به جامعه حُقنه کنند.