سرمایه داری دولتی، استالینیسم،  با سوسیالیسم متراف نیست!

اکنون گرد و خاک و حجم تبلیغاتی سنگین ناشی از مرگ فیدل کاسترو تا حدودی فروکش کرده است. رسانه های سلطه ایدئولوژیکی حاکم و ژورنالیسم نوکرمآب و اخته اش برای تهیج و داغ کردن احساسات در این چند  روزه سنگ تمام گذاشتند. آنها با حجم سنگینی از پراکندن دروغ های موجود در زرادخانه های ژورنالیسم سفُله منتسب به بنگاههای امپریالیستی، تا توانستند در باره کاسترو مدیحه سرائی کردند، او و میراث بر جای مانده اش را " سوسیالیسم" و قهرمان ملی نامیدند.

در شهر میامی در امریکا، شهروندان کوبائی تبار بمحض شنیدن خبرمرگ فیدل کاسترو، با رقص و هلهله، شادی به خیابان ها آمدند، همزمان مبلغین و سخنگویان و مدافعین سرمایه و امپریالیسم با چاپلوسی و دریوزگی تمام، تلاش کرده تا ضمن بر شمردن سجایای کاسترو او را بانی " سوسیالیسم " در کوبا قلمداد کنند. چه آنها که در میامی به خیابان آمدند و چه دولت های کوچک و بزرگ امپریالیستی که به عزاداری پرداختند در یک امر اتفاق نظر و اشتراک دارند. آنهم بزک کردن یک دولت سرمایه داری از نوع دولتی آن بنام " سوسیالیسم " و تداوم جنگ سردی علیه کمونیزم انقلابی مارکس بود. اما در این راستا کم نبودند کسانی که با پخش اراجیف از بلندگوهای ایدئولوژیک رسانه های سلطه، گُل از گلشان شکُفت. مدافعین " سوسیالیسم " ( اردوگاهی) واقعاً موجود، که از سر وهن و استیصال بخاطر از دست رفتن قبله حاجاتشان تب کرده بودند، حال با کبرو غرور به ما خواهند گفت ببیند، ما راست می گفتیم: استالینیسم و سرمایه داری همان" سوسیالیسم " است.!  آنها عامدانه دروغ میگویند تا سوسیالیسم انقلابی مارکس را در کنار استالینیسم و گولاگ وسرکوب قرار داده و استالینیسم را مترداف با کمونیزم به جامعه حُقنه کنند.

تشدید جنگ درعراق جلوه ایست از رقابت های امپریالیستی در عرصه بین المللی و منطقه ای و حادتر شدن بحران کاپیتالیستی.

آنچه که در موصل عراق در حال رخد دادن است، نوک کوه یخی از تداوم بحران و اضمحلال نظام سرمایه داری امپریالیستی در جهان است که در کشور عراق نمود پیدا میکند.

دمکرات گانگسترهای حاکم بر جهان سرمایه، در رقابت با یکدیگر، برای مهار و کنترل بحران سرمایه داری به سیاق گذشته، و برای حفظ وضعیت نکبتبار موجود در تداوم سیاست های ضد بشری خود تحت عنوان " آزاد سازی" شهر موصل از چنگال داعش، برای برپا نگهداشتن ستمگری و استثمار و در رقابت های بلوکات امپریالیستی نیروهای ائتلاف برهبری امپریالیسم امریکا، بمحض شکست مذاکرات سوئیس که پیرامون آتش بحث و یافتن راه حلی برای بحران سوریه در جریان بود، این مذاکرات بین روسیه و دیگر دول مرتجع از جمله ایران که جبهه متحدی بین سوریه و روسیه را تشکیل میدهد. امپریالیسم امریکا برای تحت فشار قراردادن روسیه و متحدین گانگستر آن، بسرعت فرمان حمله به موصل را در دستور کار خویش قرار داد و در نخستین ساعات بامداد دوشنبه 17 اکتبر عملیات آغاز شد.

خبرگزاری رویترز می‌گوید مقام‌های آمریکایی از «خطرات» آغاز عملیات موصل در شرایط فعلی عراق و احتمال بروز «تنش‌های قومی» پس از آن آگاه هستند، اما در عین حال می‌گویند انتظار حل مشکلات داخلی در کوتاه‌مدت و سپس آغاز عملیات، «واقع‌بینانه نیست». و این درحالی است که سازمانهای امداد رسانی اعلام کرده اند که جان بیش از یک میلیون و 200 هزار نفر در مخاطره جدی قرار دارد.

زنان ناموس ما نیستند! آنها همنوع ما هستند!!! 

داستان ناموس پرستی و " بی غیرتی" ساخته و پرداختۀ  ذهن علیل یک مشت آدم بیمار روانی و لمپن و دست بزندار است. که میخواهند این موضوع را برای مشروعیت بخشیدن به خشونت های وحشیانه خود دستاویز قرار دهند. حکام جهل و جنون سرمایه اسلامی شب وروز توی رسانه های ارتجاعیشون برای خر کردن ملت، در باره مقام زن میگن " زن اشرف مخلوقات " است. ولی فعالین سیاسی اسیر دختر رو واسه اینکه باکره به دوزخ اسلامی سرمایه نفرستن، اونهارو در زندانها مورد تجاوز قرار میدن. یا  توی یک چشم بهم زدنی، صد تا صد تا از همین "اشرف مخلوقات" رو به بالای چوبه دار و یا به چوخه های اعدام میسپارند.

کودتا در ترکیه!

کودتا در ترکیه جلوه ایست از تشیدید رقابت های امپریالیستی در عرصه بین المللی و منطقه ای و حادتر شدن بحران کاپیتالیستی. آنچه که در ترکیه در حال رخد دادن است، نوک کوه یخی از تداوم بحران و اضمحلال نظام سرمایه داری امپریالیستی در جهان است که در کشور ترکیه نمود پیدا میکند.

دمکرات گانگسترهای حاکم بر جهان سرمایه، در رقابت با یکدیگر، برای مهار و کنترل بحران سرمایه داری به سیاق گذشته، و برای حفظ وضعیت نکبتبار موجود در ترکیه اقدام به کودتا کردند. از زمان تاسیس این کشور چهار بار نظامیان تحت عنوان حفظ ثبات سیاسی و امنیت کشور اقدام به کودتا کرده اند. این اسم رمز تمامی جناج های مرتجع امپریالیستی است که هر بار تحت عناونین مختلف برای تثبیت و ادامه وضعیت استثمارگرانه سرمایه داری علیه طبقه کارگر به قلع قم جنبش کارگری و به بند کشیدن جامعه دست به اقدامات جنایتکارانه زده اند.

علیه امپریالیسم علیه جنگ مبارزه برای کمونیسم

زنده باد اول ماه مه سرخ

طبقه کارگر مانند هر سال در شرایطی با ماه مه روبرو میگردد که گلوله های طبقه بورژوازی سینه های کارگران گرسنه را در سرتاسر جهان آماج وحشیانه ترین حملات خود قرار میدهد. آنان را به جرم بدیهی ترین مطا لبات شان به خاک و خون میکشانند. امسال هم درتداوم سالهای سیاه متمادی حاکمیت بربریت سرمایه، ماه مه دیگری از راه می رسد وجنبش کارگری بدون هیچگونه افق روشن سیاسی طبقاتی، همچنان نظاره گر وقایع هولناکی است که نظام سرمایه داری روزانه به کل بشریت تحمیل می کند. جنگ، فقر، بیکاری، اعتیاد، فحشاء، برای طبقه ما و کل بشریت به یک وضعیت دائمی تبدیل شده است. جنبش کارگری برغم تمامی اعتراضات، اعتصابات وجنگ و گریزهایش در مصاف با بورژوازی، فاقد یک چشم انداز انترناسیونالیستی و افق کمونیستی است. اگر در دوره ای برگزاری گرامیداشت ها و یادبود ها میتوانست در جهت رشد و اعتلاء مبارزه طبقاتی باشد اما با شکست امواج انقلاب و استقرار ضد انقلاب استالینیستی در سراسر اروپا و دیگر نقاط جهان، برگزاری این مراسم تماماً در خدمت تبلیغات دولت های بورژوائی و احزاب رنگارنگ منتسب بدان و به ابزاری در جهت گیج و منگ کردن طبقه کارگر مورد بهره برداری سیاسی قرار میگیرد. بدین جهت است که باید مرثیه ای دردناک برای اول ماه مه و روزهای مشابه سرود.

در نکوهش ناسیونالیسم و دفاع از انترناسیونالیسم

جنبش کمونيستی از ابتدای بسته شدن نطفه اش يک جنبش بين المللی بوده است. اين يک تعليم و دستور معنوی نيست، بلکه حقيقتی است استوار بر اين واقعيت که طبقه کارگر يک طبقه واحد جهانی است و موقعيت و مبارزه اش توسط قوانين حرکت سيستم جهانی ( بخصوص در عصر امپرياليسم ) مشروط می گردد؛ طبقه ای که رهايی اش مشروط به الغای طبقات در هر کشور و رهايی بشريت در کل بوده و پيشرفت تلاش های انقلابيش در هر نقطه ی جهان از پيشرفت های خطی (تئوريکی و پراتيکی ) و کمّی جنبش در مقياس جهانی تاثير گرفته و بر آن تاثير می گذارد.

  


۱۴ مارس بمناسبت سالگشت کارل مارکس!

مارکسیسم بازتاب آگاه روند دگرگونی انقلابی نظام سرمایه داری به کمونیسم و نیز عمل سیاسی استوار بر این بینش است. این بازتاب برای نخستین بار توسط مارکس و رفیق همرزمش انگلس، با ارتقای کمونیسم به دانش تحقق می یابد. از اینرو کمونیسم مارکسی دانشی است تجربی- انتقادی استوار بر تجارب تاریخی که به ابزار عمل آگاهی انقلابی تبدیل میشود. در یک کلام، نقد عمیقی است بر نظم و مناسبات موجود در جهت دگرگونی بنیادین آن و دخالت در این دگرگونی شگرف.