تهران ۲۴ دیماه ۲۰۲۰ ؛ شعارهای هوشمندانه و جهت دهنده

نه تاج و نه عمامه آخوند کارت تمامه ! شعار تظاهرکنندگان ما فرزندان کارگرانیم در کنار آنها می مانیم؛ روبروی درب دانشگاه تهران! یا مرگ بر ستمگر چه شاه باشه، چه رهبر!!!

دو سال بعد؛ این دانشجویان همان دانشجویان هستند.

شعارهای فوق آگاهانه و حساب شده انتخاب شده بود و این نشان از رادیکالیسم جنبش دانشجویان مبارز دارد که با شعار « کارگر دانشجو اتحاد، اتحاد » تکمیل میگردد که ضرورت آنرا بخش پیشرو جنبش دانشجویی به عینه دریافته است که نمیتوان بدون نیروی عظیم طبقه کارگر که میتواند با اعتصابات شکوهمندش اوضاع را بطور کلی تغییر دهد. در همه جا طنین انداز میشود.

مرکز ثغل تظاهراتهای آن دوره بود که به مرور این جنبش تکامل پیدا کرد است که به ضرورت دریافته است، خود سازماندهی کند و دست به ایجاد محافل و تشکلات مختلفی بزند و اجازه ندهند که جریانات منحط، مانند سلطنت طلبان و نخبه ها بطور قیم ما آبانه از بالای سر جامعه برای اکثریت مردم تصمیم گیری کنند. شایان است که این رویه کم کم دارد فرا گیر میشود تا مکان واقعی روند تغییر و تحولات آتی را نشان دهد.

اما در شرایط کنونی تکلیف و اتخاذ تاکتیک درست چیست؟

تکلیف روشن است نباید اجازه داد تا تحت عنوان دیگری برای چندین دهه استثمار و ستمگری را به ما تحمیل کنند و جامعه را دوباره به بند بکشند. خیر به هیچوجه این چنین نیست، بر عکس باید بطور فعالانه در صورت لزوم و با حفظ مسائل امنیتی در داخل در اعتراضات شرکت ورزید و هوشمندانه در جریان اعتراضات شعار هایی را مطرح کرد که هر چه بیشتر در تقابل با شعارهای سطحی و گمراه کننده و در صورت امکان با پلاتفرم و صف مستقل در اعتراضات بطور کلی شرکت کرد. منظور این است که نباید به دنبالچه جریانات ناسیونالیستی، سلطنت طلبان و جریانات منحط دیگر مانند مجاهدین تبدیل شد. باید تا سر حد ممکن تلاش کرد و اجازه نداد تا جنبش کارگری دوباره به سیاهی لشکر بورژوازی مبدل شود. یاد آور میشوم در خلال تظاهراتها به ویژه در داخل، در کوران مبارزه و اعتراضات افراد قابل اعتماد از هر لحاظ را پیدا کرد و دست در دست هم به ایجاد هسته های شورائی و مقاومت کمونیستی زد. هر چند این بستگی به مجموعه ای از فاکتورها اعم از توانائی فرد و غیره و غیره ... دارد اما ممکن و شدنی است.

زنده باد انقلاب ضد سرمایه داری بر علیه کلیه فراکسیونهای مرتجع - بورژوازی. کلیه انها مدافع سرمایه داری و استثمار طبقه کارگر هستند. انها خواهان برقراری نوع دیگری از استثمار بر علیه طبقه و کل احاد جامعه میباشند.