هنگامه بیداری، خروشیدن و پیشقراولی طبقه کاگر در جامعه است تا با اعتصابات شکوهمندش چرخه تولید، استثمار، ستم و سرکوب را از کار بی اندازد 

.

تا بوده جامعه ایران به دلایل تاریخی و فرهنگی هماره بد را با بد مقایسه کرده است، (به جز مقاطعی کوتاه در تاریخ ایران) چرا که تجربه تاریخی مثبتی را توشه راه خود ندارد تا بدان مراجعه نماید. و بدین خاطر است.

که همواره از چاله در میآید و می افتد توی چاه. و یا در بهترین حالت به تئوری عقب مانده، میان " بد و بدتر" پناه میبرده است

.

در پائیز سال ۱۳۹۷ شاهد پر شکوه ترین تجلی مبارزه طبقاتی در ایران پس از دوران مبارزه طبقاتی ۱۳۵۹ – ۱۳۵۶ بودیم که در مقطعی از حالت دفاعی خارج شد و شکل تهاجمی بخود گرفت. طبقه کارگر بعنوان یک طبقه اجتماعی در تحولات جامعه ظاهر شد، اگر چه آن مبارزات پر شکوه سرکوب شد ولی درسها و تجارب آن زنده هستند. زمانیکه طبقه کارگر بعنوان یک طبقه اجتماعی در تحولات جامعه ظاهر میشود، مانور دادن گرایشات ارتجاعی بورژوائی بشدت پائین می آید.

تمامی گرایشات سیاسی سرمایه از راست تا چپ، از سلطنت طلبان، جریانات ناسیونالیست و قوم پرست تا مجاهدین، پیشــروی جنبش مردم و "انقلاب" را اعلام می کنند، هدف همگی شان نیز یکی است. سیاهی لشکر شدن طبقه کارگر در جنبشهای مردمی و تکرار حوادث سال ۱۳۵۷. چیزی که حتی اگر طبق خواسته های آنها پیش رود، تنها به تغییر رژیم در چهار چوب همین نظام سرمایه منجر خواهد شد. هر یک از آنها خودشان را نیز بعنوان تنها آلترناتیو برای جانشینی جمهوری اسلامی معرفی می کنند.

هنگامه بیداری، خروشیدن و پیشقراولی طبقه کاگر در جامعه است. اگر طبقه کارگر بعنوان یک طبقه اجتماعی در این اعتراضات ظاهر نشود، اگر اعتراضات مسیر مستقل طبقاتی را در پیش نگیرد، اگر طبقه کارگر کمیته های محلات، کارخانه، اعتصاب، مبارزه و دیگر نهادهای مستقل خود را ایجاد نکند، مبارزه طبقه ما تنها در خدمت مبارزه ضد رژیمی قرار خواهد گرفت. همانطوریکه در سال ۱۳۵۷ بورژوازی اسلامی بر گردۀ مبارزات ما سوار شد و در نتیجۀ آن بورژوازی اسلامی جایگزین بورژوازی سلطنتی شد، اما بردگی مزدی برای طبقه ما تداوم یافت.

منافع ما در این نیست که فقط طبقه حاکمه را عوض کنیم، منافع طبقاتی ما در این است که نابودی کل سیستیم سرمایه داری را نشانه گیری کنیم. تشکیل نهادهای مستقل کارگری چه در محلات، چه در محیط کار و طرح شعارهای طبقاتی که نظام سرمایه داری را نشانه گیری کند، موجب خواهد شد قیام گرسنگان ماهیت ضد سرمایه داری خود را حفظ کند و به سیاهی لشکر طبقات دیگر تبدیل نشود. مبارزه طبقاتی در روند تکاملی خود بخاطر ماهیت ضد سرمایه داری آن، نه تنها به دیگر کشورهای سرمایه داری سرایت خواهد کرد بلکه دولت سرمایه را نیز به چالش خواهد کشید. ما فقط باید بخاطر منافع طبقاتی مان بجنگیم.