۱۳۹۷ خرداد ۲, چهارشنبه







افاضات ابلهانه روشنفکران منحط دستگاه سیاسی چپ و راست سرمایه در دفاع از پیمان نامه اسارتبار امپریالیستی "برجام"

جمهوری سرمایه اسلامی، چه با "برجام" چه بدون آن رژیمی ست، مرتجع، ستمگر، استثمارگر و مانند سایر دولتهای کاپیتالیستی در سراسر جهان، یکی از دشمنان بشریت بویژه طبقه کارگر محسوب میشود. که تنها با انقلاب کمونیستی و توسط پرولتاریای آگاه، متحزب و سازمان یافته این امر مهم و تاریخی محقق خواهد شد.
اما همانطوریکه همگان مطلع اند، امپریالیسم امریکا در تداوم کشمکشهای اتمی و رقابتهای امپریالیستی در منطقه، به سبک و سیاق باندهای مافیائی در حال تسویه حساب با یکی دیگر از تهبکاران بلوک امپریالیستی بنام جمهوری اسلامی است. همانطور که در عراق، لیبی به وقوع پیوست.

در این اثنا تفاله های همین رژیم که در کسوت، محلل سیاسی- اقتصادی و متخصص، کارشناس، هنرمند دوباره در پوشش دفاع و "حفظ امنیت و صلح جهانی"، اقدام به نوشتن نامه خطاب به خانم فدریکو موگرینی، رئیس اتحادیه اروپا نموده اند. ( نوام چامسکی، دیوید هاروی، جودیت باتلر، اسلاوی ژیژک و چارلز تیلور این نامه را امضا کرده اند. همچنین بسیاری از روشنفکران ایرانی مانند داریوش آشوری، عبدالکریم سروش، حمید دباشی، حمید نفيسى، محمد كروبى، و همینطور هنرمندانی مانند شیرین نشاط، کیومرث پوراحمد، مانی حقیقی و ترانه علیدوستی در میان امضا کنندگان حضور دارند.)

اینکه اتحادیه اروپا تا کنون در کنار امپریالیسم امریکا چه نقش جنایتکارانه ای در منطقه خاورمیانه و افریقا بازی کرده و هر آنچه که نشانی از تمدن و انسانیت وجود داشته آنرا شخم زده و تمامی زیر ساخت های این جوامع را ویران کرده اند بماند، در حال حاضر موضوع این نوشتار نیست.

مخاطب اصلی نوشتار، این صف فرمایه گان یا امضاء کنندگان طومار میباشد. آنان در باره کدام "امنیت و صلح" صحبت میکنند! چرا در قبال کشتارهای روزانه و دسته جمعی در ایران، نسل کشی هزاران تن از زندانیان سیاسی و قتل عام شهروندان بی دفاع که تنها بدلیل طرح بدیهی ترین مطالبه و خواست اجتماعی به خاک و خون کشیده میشوند، در طی این چهار دهه سکوت کرده اند، چرا اینجا "وجدانتان" جریه دار نمیشود؟ اما به محض اینکه ، کارگران، توده های ستمدیده و فرودستان به خیابانها سرازیر میشوند، به ناگاه نگران امنیت، "صلح جهانی" میشوید." امنیت، صلح" در منظر شما، یعنی به رسمیت شناختن استثمار یعنی، عدم پرداختن دستمزدهای ناچیز و معوقه کارگران، یعنی به گلوله بستن کارگران و مردم گرسنه و در یک کلام "امنیت و صلح"، یعنی ستمگری و استثمار طبقات حاکم سرمایه داری.

اگر صدها کتاب و مقالات هم در نقد کاپیتالیسم نوشته باشید، زمانیکه در دفاع از یکی از مخوفترین رژیم های تاریخ سرمایه داری پا به میدان میگذارید و در دفاع از آن کمپین امضا و هر اقدام مشابه دیگری انجام میدهید، آثار شما به بی ارزش ترین کالا تبدیل میشود. تا جائیکه آنها را میتوان در کنار توضیح المسائل جنایتکاران اسلامی سرمایه مانند خمینی و دیگران قرار داد. شما آگاهانه کارنامه سیاه و ننگین سیاسی- اقتصادی بیش از چهار دهه حکومت ترور و وحشت اسلامی سرمایه را با این اقدامات مشعشانه تان هر بار انکار میکنید. ننگ و نفرت بر تمامی پیاده نظام روشنفکران تئوریک منحط تاریخ کاپیتالیسم.

کشمکش موجود بین امپریالیسم امریکا با جمهوری اسلامی سرمایه، دارای مضمونی ارتجاعی و امپریالیستی است و هیچ نفعی برای کل جامعه در بر ندارد. تنها گزینه موجود، گسترش مبارزه طبقاتی پرولتاریا علیه کلیت سیستم سرمایه داری است.

هیچ نظری موجود نیست: