چند سطر در باره وقایع اخیر در شمال عراق ( کردستان )

رهبران ناسیونالیسم، بویژه رهبران کرد، همواره مجیزگوی قدرت و طبقات حاکم بوده اند. آنها پیوسته استثمارشوندگان را گوشت دم توپ سیاست های فوق ارتجاعی خود نموده و در شرایط بحرانی ستمدیدگان را به حال خود رها میکنند. در همان حال شروع به بند و بست با قدرتهای فاسد کرده و مردم ستم دیده را با سهیم شدن در اریکه قدرت سیاسی تاخت میزنند. احزاب عشیرتی  و ناسیونالیست توده های متوهم  به خود را دو دستی تقدیم قصابان کاپیتالیست اسلامی حاکم بر عراق و ایران کردند تا به مطامع کثیف و ارتجاعی خود نائل آیند. این است ماحصل کارکرد و دل بستن به ناسیونالیسم در عصر گندیدگی و اضمحلال امپریالیسم.

درعصر کنونی نظام سرمایه داری کلیه جنبشهای قومی نژادی که برای رهائی ملی یا حق خودمختاری مبارزه می کنند. جنبش های ارتجاعی هستند و شرکت و یا حمایت از این گونه جنبش ها تائیدی است بر جناح ها و محافل سرمایه داری و جلوه ای است از زد و بندهای سیاسی پنهان و آشکار محافل امپریالیستی. همه ایدئولوژی های ناسِيوناليستی در باره استقلال ملی, حق خود مختاری خلق ها به هر بهانه ای که مطرح شوند اعم از قومی, تاريخی يا مذهبی برای کارگران سم واقعی محسوب ميشوند. بدين طريق که با فراخواندن آنها در جانبداری از اين يا آن دسته بورژوازی, کارگران را به آن سمتی سوق ميدهند تا در مقابل يکد يگرقرار گيرنند و يکديگر را به قتل برسانند جهت بلند پروازيها و جنگهايی که استثمارگران بر پا ميدارنند.

در عصر زوال و گندیدگی نظام سرمایه داری امپریالیستی، طبقه کارگر تنها با متوسل شدن به قهر انقلابی و با اتکا به شوراهای سرخ مسلح خود میتواند ماشین سرکوب بورژوازی را منهدم نماید و قدرت سیاسی را تصرف کند. تا از این طریق به نابودی مالکیت خصوصی در راستای برچیدن کار مزدوری همت گمارد. بنابر این مجاز نیست تا در نمایشات بورژوازی تحت عناوین مختلف در دامچاله های بورژوازی شرکت کند. شرکت در این نمایشات ارتجاعی بهر دلیل تائیدی است بر تمامی شرایط توحشبار نظام سرمایه داری. تمام جناح های بورژوازی مرتجع هستند.  طبقه کارگر تنها طبقه ای است که قادر است انقلاب کمونيستی را به سرانجام درستی برساند.