آشويتس نظام سرمايه داری باز هم  قربانی گرفت

خبر کوتاه اما تکاندهنده، بنا بر اخبار منتشره، در روز چهارشنبه ٢٤ آوریل، در اثر ریزش یک ساختمان ٨ طبقه در بنگلاش در يکي از کارخانه های توليد پوشاک بیش از ۲۰۰ نفر کشته و ٧٠٠ نفر زخمی و صدهها نفر در زیر آوار گرفتار شده اند. بنابر آخرین خبر ها تا کنون ١٠٠ نفر از زیر آوار نجات یافته اند. اين اولين باری نيست که کارگران نگون بخت بنگلادشي قرباني مطامع  بربريت سيری ناپذير صاحبان سرمايه و استثمارگران ميشوند. چندي پيش هم، بيش از صدها تن از کارگران در همين دوزخ آدم سوزی نظام جهل و جنون سرمايه داری جانشان به تلي از خاکستر تبديل شد. بنابر گزارش رسانه های بین المللی هزاران نفر از هم زنجیران این قربانیان برای نجات جان کسانیکه در زیر آوار مانده اند در محل حضور دارند. شایان ذکر است که در دوزخ سرمایه داری در بنگلادش بیشتر کارخانه های تولید پوشاک ٢٤ ساعته کار میکنند.

 در هنگام این حادثه هولناک بیش از ٢٠٠٠ نفر در ساختمان حضور داشتند که اغلب آنها در حال کار  بوده اند. بنگلاش با داشتن هزاران کارخانه منسوجات یکی از بزرگترین صادر کنندگان پوشاک در جهان است. تنها رقیب اصلی این کشور در حال حاضر کشور چین است که در آنجا هم بدلیل شدت ناشی از کار  و شرایط طاقت فرسای نرخ استثمار و بی حقوقی سالانه صدها تن از کارگران در اثر شرایط هولنک کار جان خود را از دست می دهند. امپریالیستها برای رقابت و تسخیر بازارها و تامین نرخ سود خود بشدت برای کسب بازار و تسخیر رقبای خود  در حال  یک مسابقه جنون آمیز دائمی هستند. در همین رابطه طبقات حاکم سرمایه داری برای تسریع بخشیدن به بارآوری کار و تولید ارزش اضافه هر چه بیشتر، دست به اقدامات جنون آمیزی می زنند که یکی از پیامدهای این وحشی گری نظام سرمایه داری چشم پوشی و حذف تامین حداقل های مراقبتی، امنیتی و معیشتی کارگران است. کارخانه های موجود در این کشورها خود مصداق بارز این بربریت نظام سرمایه داری میباشد. بنا بر اظهارات نمایندگان دولت سرمایه، کلیه کارخانجاتی که در آنها حوادث ناگواری رخ داده است تماماً فاقد حداقل های امنیتی بوده اند. در آخرین مورد آتش سوزی که در یکی  دیگر از کارخانجات پوشاک در حومه بنگلادش  در فوریه همین سال آتش سوزی مهیبی اتفاق افتاد، در آن واقعه هولناک آتش سوزی بیش از ١١٠ نفر از کارگران جان باختند. به گفته مقامات دولتی کارخانه مذکور فاقد هر گونه وسایل حفاظتی مانند اطفاء حریق و  درب اضطراری بوده است. شایان ذکر است در این کشور کارفرمایان به هنگام کار برای کنترل و نظارت بیشر بر  کارگران درب کارگاهها و کارخانه ها را می بندند.

 این خود به روشنی عمق قرون وسطائی این سیستم ضد بشری و برده د اری مدرن را نشان میدهد، که برای بهره کشی و استثمار و نابودی طبقه کارگر،  سرمایه داران برای تشدید و تولید  ارزش اضافی به وسیله کارگران از هیچ تلاشی فروگذار نمیکنند. بورژوازی و دولت های تبهکار حاکم تحت عنوان، دمکرات، مذهبی، ناسیونالیست، و احزاب رنگارنگش در سرتاسر جهان با ابزار و دستگاههای گوناگون  بی وقفه در جهت تحمیق جامعه برای  تضمین و تامین انباشت سرمایه و  نرخ سود معین ارتجاع سرمایه داری میباشند. بنابر مصالح این سیستم ضد انسانی، باید برده گان مزدی هزینه و تاوان جنون سیری ناپذیر نظام سرمایه داری را با پرداخت جان شان تامین کنند، این است قانون استثمار نظام بردگی سرمایه، مسئول مستقیم این فجایع نظام سرمایه داری است، تنها پرولتاریا میتواند با یک انقلاب کمونیستی در جهت نابودی نظام سرمایه داری به کلیۀ مصائب موجود خاتمه دهد. یا انقلاب کمونیستی یا تداوم بربریت نظام سرمایه داری.